Nenia

Grief turns out to be a place none of us know until we reach it - Joan Didion

Na het succesvolle Misia maakt het ensemble Revue Blanche een nieuwe voorstelling met  audiokunstenaar Katharina Smets. Nenia (klaaglied/nachtvlinder) is een caleidoscopische verkenning van verlies. Hoe ga je om met het afscheid van een geliefde, een vaderland, een baan, een droom, een knuffelbeer, een sleutelbos, een wereldbeeld? Schuilt er troost in de ontmoeting met de ander? En is elk afscheid ook een nieuw begin?

Deze en andere vragen stelt Revue Blanche in een voorstelling die het midden houdt tussen concert, audiodocumentaire en klankgedicht. Componist Frederik Neyrinck bladert door het universele repertoire rond verlies. Van lamentaties, elegieën en requiems tot rouwliederen uit de hele wereld. De meest uiteenlopende klanken komen samen in een tijdloze compositie op maat van dit unieke ensemble. Katharina Smets neemt de toeschouwer op sleeptouw in een magisch-realistisch verhaal dat meandert tussen licht en duisternis, droom en parabel. Het resultaat is een bezwerend contrapunt van muziek, field recordings, documentaire audio en vertelling. Nu eens ingetogen, dan weer exuberant – want rouwen is soms ook vieren.

Haastige voetstappen op het asfalt. Een grondtoon van stilstaand verkeer. Flarden van een lach verdwijnen in een tram. In de verte: een sirene. Op de hoek van een straat staat een vrouw klaar om over te steken. Als een hedendaagse Orpheus beweegt ze door de stad, op zoek naar wat ze is verloren. Verdwalend in het stratenplan ontmoet ze vrienden en passanten die een eind met haar meelopen. Uit hun verhalen stijgt een tijdloze melodie op. Een elegie van eeuwen, voor harp, fluit, altviool en stem.